سلام مولا جان!

نام شما را محمد نامیده اند زیرا تمامی صفات شما

تحمید شده یعنی ستایش شده اید که در آسمانها

بیشتر از زمین ...

می دانید مولا! گاهی این زمینی ها شما را

نمی شناسند. اصلا یادشان می رود که شما

آنقدر مهربان بودید که خودخدا شما را رحمت

برای همه اهل زمین خوانده است.

آنها نمی دانند شما همیشه قبل از همه سلام

می کردید حتی به بچه ها ...آنها نمی دانند

دوست داشتید جنگها را درنزدیکی غروب آفتاب

 شروع کنید تا زود شب از راه برسد و

جنگ تمام شود و کمتر کشته شوند از دو طرف...

آنها نمی دانند در آن روزگار که دختر داشتن

جرم بزرگی بود شما دست دخترتان را می بوسیدید...

آنها نمی دانند شما بهترین انسانها را کسانی

 می دانستید که مهربانترین به خانواده شان باشند...

 آنها نمی دانند که شما مهربانترین

به خانواده تان بودید... آنها حرف زیبایی را

نمی فهمند ... زشت با زیبا نسبتی ندارد ...

حق دارند ... اما مولا! آنها باز هم راه

را اشتباه رفته اند... آنها نمی دانند که ما زیارت

عاشورا را از حفظیم.آنها نمی دانند ما تا پای جان

 بر سر اعتقاداتمان ایستاده ایم.آنها نمی دانند

ما مهربانی را از شما آموخته ایم.

آنها نمی دانند یا شاید خودشان را به ندانستن

زده اند... و چقدر این جهالت انسان را خفه

می کند ... می میراند... حتی به اسم آزادی بیان...

آنها هرچه کنند و هرچه بگویند ما پیمان

عشق را با شما بسته ایم...

از امروز و تا همیشه....یا رسول الله روحنا لک الفدا